2
چند ‎ماه از اكران خصوصي فيلم سيانور در محل نشريه چشم‎انداز ايران مي‎گذرد. پيش از آن فيلم مصدق را در همان محل ديده بودم. پس از آن، نشريه رمز عبور ويژه‌نامه‌اي درباره سازمان مجاهدين خلق ايران به نام «منافقين بدون سانسور» منتشر كرد. اين‎ها همه موجب بيداري خاطرات و بازخواني گذشته‎ها شد. شايد براي نسل جوان و حتي ميانسالان، آن‎ها كه در دهه پنجاه و حتي چهل به بعد پا به هستي خاكي گذاشته‌اند آن وقايع نيز همچون وقايع بسيار گذشته كه به صفحات تاريخ سپرده شده‎اند، موجد هيجان و احساس خاصي نباشند. رويدادهايي نظير ساير رويدادهاي تاريخي. اما براي نسل من داستان چيز ديگري است.
1
مدت‎ها بود از مشاهده انواع نمودهاي روابط نابرابر ميان آدم‎ها رنج مي‎بردم. در روابط روزمره شايد نمود نابرابري بيش از هر چيز در زبان روزمره يا فرهنگ زباني بارز و ملموس است. موضوع زبان و بازتوليد قدرت (بخوانيد نابرابري) در علوم انساني، فلسفه و هنر مطرح‌شده است. يكي از اين عرصه‎ها در جامعه ما عرصه رابطه پزشك و بيمار است. فرهنگ زباني يا ارتباط گفتاري بين پزشك و بيمار را هر جا به پرسش گذاشتم مشاهده كردم مردم چه دل پردردي از اين روابط نابرابر زباني دارند.