تاریخ انتشار: 13 اردیبهشت 1398
1
چند دهه است دنياي جنوب در برزخ به‌سر مي‌برد، گرچه اين جهان خود درواقع يا به‌تعبيري نوعي برزخ است. افزون بر آن عصر ما خود عصري برزخي است: برزخ پايان عصر «انسان» و آغاز عصر «تراانسان».
بسياري از فيلسوفان و انديشمندان غرب بر اين باورند كه انسان در آستانه ورود به انقلاب سوم انسان‌شناختي (آنتروپولوژيك) است: انقلاب اول با پيدايش زبان، انقلاب دوم با پيدايش خط و اكنون پس از ابداع و اختراعات گسترده و متنوع ديجيتال وارد عصر «فرا انسان» (ترانس اومانيسم) مي‌شود. عصري كه پيشرفت‌هاي حيرت‌انگيز در زمينه‌هاي فيزيكي-شيميايي، علوم اعصاب و زيست‌شناختي و پزشكي ديجيتال، امكان پيدايش انسان مصنوعي (پيوندي) را از خيال و از پرده سينما به واقعيت نزديك كرده است. گويي اين موجود «فرا انسان» قرار است تمام رؤياها و آرزوهاي ديرينه بشر، داير بر جاودانگي و توانايي‌هاي فوق زندگي خاكي «ناسوتي» را تحقق بخشد و انسان را وارد عوالم «لاهوتي» كند. با برافروختن چراغ جادوي علاءالدين همه ديوارها را بردارد، با آوردن آتش خدايي براي پرومته همه زنجيرها را پاره كند و باورهاي رستاخيزي همه آيين‌ها و اديان را جامه عمل بپوشد.