برای «چه»

راستي چرا اين دنياي خاكي چنين است؟
چرا همه مرده‎ها خوبند؟
چرا قديس فقط مي‎ميرد؟
چرا خوب‎ها  مي‎ميرند؟
چرا در مسلخ عشق جز نكو را نکشند؟
چرا همه خوب‎ها مرده‎اند يا خواهند مرد؟
چرا؟
چرا اي خداي من، اي خداي بي‎پروا
چرا؟ چرا؟
جوابم آمد، از آسمان با طنين بلند: «اِنَهُ كانَ ظَلوُماً جَهولا!
پرسیدم:
خوب مگر خودت خلقش نكردي؟
چرا موجود ظلوم و جهول خلق كردي؟
نمي‎شد همه را خوب خلق مي‎كردي؟
جواب آمد: تو را چه به فهم حكمت من.
همين‎اش هم خيلي خوب است.
برو پي كارت موضع خودت را مشخص كن.
راست مي‎گفت: دانستم! بايد موضعم را مشخص كنم: مي‎خواهم از مرده‎ها باشم.
چرا ؟
براي اينكه مولانا گفت:  « ني حديث راه پرخون مي‎كند
قصه‎هاي عشق مجنون مي‎كند».
و براي اينكه: در مسلخ عشق جز نكو را نكشند
روبه صفتان زشت خو را نكشند...          

تهران 92/01/03